Op mijn cv: 10 jaar ervaring als tech journalist. 8 jaar ervaring als Webmaster voor een grote Nederlandse verzekeringsmaatschappij. Ik weet veel van gadgets, van software, van HTML en Accessibility. En toch… na al die jaren in het gadget- en IT-wereldje lijkt het nog steeds alsof ik het nooit goed kan doen. Why is that..?
Mijn naam is Anke Horstman, jullie kennen me waarschijnlijk ook als de hoofdredacteur van TechGirl.nl. Een platform dat ik eigenhandig gebouwd heb. Het is ‘gewoon’ een WordPress installatie. Maar wel eentje waar ik reuze trots op was toen ik het acht jaar geleden neerzette. Ik wist letterlijk niks van het online wereldje toen, behalve dat je er ook artikelen kon schrijven. Laat staan dat ik iets wist over servers, hosting partijen en templates. En over template- en contentmigraties. Ik ben een autodidact. En dat betekent in mijn geval, dat ik met googelen alles geleerd heb.
Beginnen bij het begin
Wat niet iedereen weet, is dat ik voor de oprichting van TechGirl (in 2012) ook twee jaar als tech journalist voor een hifi nieuwssite heb gewerkt. Dat was direct nadat ik de opleiding Journalistiek afrondde. Ik mocht er blijven vanuit mijn stage en had het er erg naar mijn zin. Wel was ik altijd het enige meisje op persconferenties en natuurlijk viel dat op. Omdat ik nog veel te leren had, waren er vriendelijke concullega’s die me precies lieten weten wanneer de persvoorlichter weer uit zijn nek liep te kletsen. Alle beetjes informatie slurpte ik op en zo leerde ik meer en meer…
Helaas… na twee jaar gooide de recessie roet in het eten. Het bedrijf stopte en ik moest op zoek naar werk. Omdat ik geen dag stil kan zitten, besloot ik dan zelf maar een website te gaan starten. Het tech wereldje smaakte naar meer, maar jeetje, hoe moest ik mezelf zien te positioneren tussen al die slimme, gevestigde mannen? Ik besloot om mijn USP dan maar te omarmen, immers; er was nog geen techsite voor vrouwen in Nederland. TechGirl ontstond.
Ontwikkeling en groei zijn moeilijk
Wat eerst nog als een ‘hobby’ ontstond, groeide uit tot een business. Bijna 50.000 unieke maandelijkse bezoekers weten TechGirl inmiddels te vinden. We schreven twee jaar lang columns voor de Metro en maakten televisie voor Fox Sports en EditieNL. En alhoewel iedereen roept dat het écht een slimme zet was om een technologiesite voor vrouwen te maken, vind ik het nog steeds moeilijk om ‘ons’ plekje te veroveren in de markt. Wij zijn niet zwart-wit, zoals de mannen techsites die zich richten op specs of de online vrouwenmagazines die schrijven over lifestyle. Wij zijn TechGirl… wij passen daar precies tussenin.
TechGirl maakt technologie toegankelijk voor iedereen. Heb je een vraag over tech, hoe simpel ook: dan mail je DrTechGirl. We laten zien hoe je tech op een fijne manier gebruikt om je leven nóg makkelijker te maken. En leuker. Zodat iedereen met tech kan werken. Ook vrouwen die van nature misschien niet zo nieuwsgierig zijn om alle nieuwe gadgets te testen. En hopelijk wordt heel Nederland zo digi-inclusief.
Ik erger me kapot
Telkens als ik denk: “Yes, nu gaat het de goede kant op”, gebeurt er weer iets waarvan ik denk: “Aaargh”. Het onbegrip, het seksisme, de jaloezie onder vrouwen onderling. Zo jammer. Opmerkingen die ik hoor:
- Mannen die me aanspreken op ‘Knip en Plak-gedrag’.
— Dit voorbeeld gaat over een artikel dat ik ooit schreef voor de Metro. Ik legde uit hoe je goede wifi in de tuin kunt krijgen en vertelde daarbij iets over mesh systemen. Metro had het artikel ook gedeeld op Facebook en wat ik daar toch allemaal las…
De strekking was ongeveer dat ik de tekst ergens had gevonden, iets had opgepoetst en voor mijn eigen artikel had gebruikt. Eh… bezoek ik daarom al die pers events waar ik uitleg krijg over de nieuwste gadgets en hun werking? Test ik daarom zoveel gadgets? Heb ik daarom ooit een item gemaakt met de Elektrostylist? Didn’t think so, friend… Alsof deze informatie nooit uit mij zou kunnen komen? - Mannen die denken dat ze tech in Jip & Janneke-taal aan me moeten uitleggen.
— I kid you not. Een man die dacht te moeten zeggen: “Er hebben boeven geprobeerd in te breken op onze website”. Je kan me heus wel zeggen dat er een force aanval heeft plaatsgevonden. Het lijkt erop dat je denkt dat je het tegen je oma hebt (en niets ten nadele van je oma, want misschien begrijpt zij het ook wel gewoon). - Hoezo noem jij je platform TechGirl? Ik laat me niet als ‘girl’ definiëren die met tech bezig is. Dat is toch seksistisch?
— Saillant detail… deze persoon gebruikte zelf wel #fitgirl op haar Instagram, maar #techgirl zag ze blijkbaar niet zitten. Maar goed. Ik heb ooit gekozen voor de naam ‘TechGirl’, omdat ik dat op mezelf van toepassing vond en het lekker vond klinken. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar besef je – niemand zegt dat jij jezelf zo moet noemen. Je leest het platform TechGirl. That’s all. - Andere vrouwen tech platformen / communities die niet samen willen werken. Want dan draait het niet meer 100% om hun ‘brand’ en tja, dat zijn ze toch eenmaal aan het pushen nu.
— Hier word ik zo moe van. Vergeten ze dan helemaal hun kernboodschap op dat moment? Ze roepen van de daken: “Wij staan voor diversiteit. Wij willen meer vrouwen in de tech.” Nou, prima. Ik help jullie. En andersom helpen jullie mij. Samen hebben we meer bereik, meer effect. Maar nee, dat willen ze niet, want zij zijn een merk aan het bouwen. Dus het kan wel, maar alleen onder hun naam en vlag. Vreemd, want ik ben ook bereid water bij de wijn te doen. Puur om meer vrouwen te helpen. - Eigenlijk in dezelfde noemer al twee: bedrijven die staan voor ‘inclusiviteit’, maar dan heel gericht met maar één vrouwen tech community willen samenwerken. Ze zijn er voor alle tech vrouwen, maar niet voor alle vrouwen tech platformen. Er moeite in steken heeft bij voorbaat al geen zin. Of tech bedrijven die het erg belangrijk vinden dat er meer vrouwen in tech komen. Maar dan vervolgens alleen in mannen techsites/communities investeren, want ja, daar zit nou eenmaal het meeste bereik… Bijzonder?
- Meermaals gehoord: “Wat ben je streng” of “Je kijkt er ook zo bij”. En dan op zo’n ondertoontje dat je weet dat het misse boel is. Toegegeven: vaak lach ik het weg. Want ik heb niet altijd zin in gezeik. Of het heeft te veel businesswaarde. Maar eigenlijk zou ik het nooit moeten laten gebeuren.
- Van die top-zoveel vrouwen-lijstjes die altijd dezelfde mensen op het lijstje zetten en niet verder kijken dan hun neus lang is. Ik weet dat dit verzuurd klinkt, maar kan iemand mij het uitleggen? Ik kom niet voor op een Inspiring50 lijstje, de tech-lijst van de Opzij of welke tech-vrouwen-lijstje maar ook. Ik werk 50 uur per week in de/met tech. Ik inspireer maandelijks 50.000 mensen op mijn techblog én daarnaast nog op socials. Wat doe ik fout?
- Ik weet dat hier meer bloggers last van hebben, dus ik durf ‘m er wel in te gooien. Niet worden uitgenodigd voor een pers event. Tuurlijk, ik kan niet overal naartoe. Dan zou ik geen toko kunnen draaien. Maar het is wel even slikken natuurlijk als je je concullega op persreis in land X ziet paraderen en jij thuisblijft met ‘de persberichten’. Voelt toch vervelend.
- Ten slotte – I saved the worst for last: de seksuele intimidatie van volgers, maar ook tech bedrijven met wie ik samenwerk. Sterker nog: de afgelopen 3 dagen stonden bol van allerlei kutopmerkingen, ik heb er een separate blog van gemaakt. Check it out!
Zal ik stoppen?
De voorbeelden op een rij zijn typische dingen die ik vaker voorbij hoor komen. Is iedereen zo? Nee, natuurlijk niet. Raakt het me? Ja. Raak ik daardoor gedemotiveerd? Absoluut. Zie ik dat er nog veel te winnen valt in de gadget en IT-wereld? 100%. Maar mensen… Als jullie tech en vrouwen zo belangrijk vinden… ga er dan ook eens voor staan. Op deze manier zijn het slechts marketingpraatjes.
Team-up. Verbind. No exceptions.
Ik heb er geen moeite mee anderen te helpen. Ik heb er ook geen moeite mee daarvoor te geven en een beetje te nemen. Er valt voor ons allen wat te winnen, dus buckle up en werk samen. Want alleen ga je sneller, maar samen kom je verder… who’s with me?
