HP Spectre Instagram Anke

Seksuele intimidatie: namen & shamen?

Vorige week schreef ik mijn frustraties van me af. Van de opmerkingen die ik dagelijks over me heen krijg. Van de obstakels in het IT- en gadgetwereldje. Niet met de intentie om een shitstorm te ontketenen. Maar dat gebeurde wel, min of meer. Ik heb een update beloofd van wat er na ‘de beruchte post’ gebeurde. Bij deze los ik hem in…

Case 1 – ‘De twee gadgets’

Grote kans dat je de printscreens hebt gelezen die gaan over ‘mijn twee gadgets‘. De conversatie in het artikel eindigde met mijn duidelijke reactie: “Oow [xx] maar ik heb helemaal geen zin om het over ‘spannende kiekjes’ te hebben. Ik vraag me inmiddels ook niet meer af waarom er geen vrouwen bij jullie werken. Ik mag toch hopen dat jullie niet zo praten tegen vrouwelijke developers…”

De conversatie ging daarna nog kort verder. Namelijk: Ooow Anke, ik zit maar te geinen 😉 het waren letterlijk reacties op je post op insta 🤣👍🏻 Niet gelijk conclusies trekken 🙈

Voor de duidelijkheid: hier ben ik niet verder op in gegaan. Het plan van de blogpost bestond inmiddels al.

Maandag 20 april 2020. Drie uur nadat ik ‘de beruchte post’ publiceerde, een nieuw bericht van diezelfde persoon…

Namen & shamen die handel?

Je kunt van die reactie vinden wat je wilt, maar mijn inziens heb ik hier bereikt wat er nog te bereiken viel: het besef dat het vertoonde gedrag niet okay is. Excuses. En toch ook wel dat hij degene is die zich nu lullig voelt, en niet ik. The tables have been turned. Natúúrlijk: hij had nooit die fout moeten begaan. Maar het toont ook lef om excuses aan te bieden, om niet weg te rennen voor de fouten die gemaakt zijn.

Ook ik heb fouten gemaakt in het verleden. Net als ieder ander. Grote en minder grote. Sommige mistakes zijn niet recht te zetten, natuurlijk dat is zo. Maar geeft deze jongeman hier niet 100% zijn schuld toe? Heeft hij geen recht op een tweede kans? Ik vind namelijk van wel…

Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen

Ben ik nu naïef? Zegt hij gewoon ‘mea culpa’ om er vanaf te zijn? – ik heb het mezelf afgevraagd. Zijn excuses heb ik daarom niet direct geaccepteerd, ik wilde daar een nachtje over slapen. Dat hem dat een slechte nachtrust zou opleveren, was ingecalculeerd. Een beetje gemeen, maar niet onverdiend.

Ik besloot het gesprek op dinsdag te hervatten en opende vol goede moed het LinkedIn chatvenster. GEBLOKKEERD. Verrek… dat had ik niet zien aankomen. Natuurlijk: inmiddels waren LinkedIn en Instagram behoorlijk ontploft van alle steunbetuigingen en berichten vol ongeloof. Dit moest confronterend voor hem zijn. Maar dat ik geblokkeerd zou worden… Dat had ik niet verwacht.

Laat ik het erbij zitten of niet?

Dinsdag ging voorbij. Woensdag ging voorbij. Donderdag ging voorbij. Wat moest ik doen? Het erbij laten zitten? De berichten bleven maar binnenkomen, zowel openbaar als per DM. Ik ben in lange tijd niet zoveel gebeld en heb hele interessante gesprekken over het onderwerp mogen voeren. Er werd me gevraagd zijn naam bekend te maken, hem aan te geven bij de directie van zijn bedrijf, te namen & te shamen.

Er gingen dagen voorbij en ergens in mijn guts begon het toch aan me te knagen: die jongeman heeft netjes zijn excuses gemaakt en ik ga er vervolgens niet op in om het voorval uit te praten. Dat nachtje slechte nachtrust werd er niet één, maar waren er onbedoeld toch meer geworden. Dat is ook niet helemaal mijn stijl… Ik vind het belangrijk om mijn punt te maken, maar om nou met gelijke munt uit te betalen?

Ik besloot…

Op vrijdag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en het bedrijf gebeld waar hij werkt. Het bleek zijn vrije dag, dus toen maar de boodschap achtergelaten dat ik hem zocht. En dat hij me waarschijnlijk wel zou willen terugbellen…

Mijn vermoeden was juist. Binnen drie uur werd ik teruggebeld. En weet je wat nu het fijne is? We hebben toen een heel mooi en waardevol gesprek gehad. Over normen en waarden, hoe we in het leven staan, wat ons opvalt aan het tech wereldje. Met nog wat meer excuses. En hoe hij zijn werkgedrag gaat aanpassen. O en ja – hij had behoorlijk slecht geslapen in de afgelopen dagen…

Wat kan ik meer vragen?

Namen & shamen, het blocken van mensen, naar de directie stappen: wat mij betreft zijn dat stappen die je kunt zetten bij onredelijke onwelwillendheid. Maar besef je: soms hebben mensen écht geen besef dat ze iets verkeerd doen. Bij twijfel: ga uit van het goede. Het heeft soms te maken met foute inschattingen, met sociale onhandigheid of met vastgeroeste denkpatronen. Je moet zulke mensen ook echt de kans geven om hun fout recht te zetten. En als dat willens en wetens niet gebeurt, dan weet je dat je met een kansloos figuur te maken hebt. Dan kun je altijd nog all in gaan.

Ik geloof oprecht in de goede intenties van de mens. Noem me een zweefteef, een soft ei of schrijf het toe aan een gebrek aan lef. Ik denk dat het tegenovergestelde waar is. Ik pak leiderschap waar dat nodig is en nagel niet (zomaar) mensen aan de schandpaal. Het dialoog moet gevoerd worden. Met namen & shamen creëer je een angstcultuur, waarbij kritische geluiden niet gehoord mogen worden. Samen maken we het beter. Ik ben mans (of vrouws) genoeg om de handschoen op te pakken.

Wat ik er zelf van geleerd heb…

Ook voor mijzelf zijn er lessen te halen van wat zich de afgelopen tijd heeft afgespeeld. Hoe dat zit, en wat je de komende tijd van mij mag verwachten, dat lees je in de volgende blog. (Bovenstaande case is afgesloten wat mij betreft). Bovendien leg ik in die blog ook uit hoe ik Case 2 van die week heb aangepakt…

Zeen is a next generation WordPress theme. It’s powerful, beautifully designed and comes with everything you need to engage your visitors and increase conversions.