Virtual Reality (VR) stijgt meer en meer in populariteit. Schreven we eerder deze maand in ons dossier onder andere al over de mogelijke gevaren en leukste virtual reality toepassingen, ga ik ’t vandaag hebben over het maatschappelijke belang hiervan.
Er zijn namelijk best veel tech toepassingen in gebieden waar je ’t misschien niet direct verwacht, zoals in de zorg. Ik wil er een paar uitlichten:
VR helpt geamputeerden met protheses
Veel geamputeerden zien vaak af van langdurig gebruik van hun prothese omdat hun eigen perceptie van de ontbrekende ledemaat niet overeenkomt met wat ze zien van de prothese. “He?!” zul je denken. Hoe kan Virtual Reality – een digitaal iets – geamputeerden helpen met hun protheses? Nou, onderzoekers van het Zwitserse instituut EPFL ontwikkelden een systeem dat VR combineert met haptische (= gevoel) technologie. Zo kunnen geamputeerden hun protheses voelen alsof deze een deel van hun lichaam zijn.
Voor het onderzoek zorgde het team voor kunstmatig gevoel op het puntje van de wijsvinger door de zenuw van de patiënt te stimuleren. Tegelijkertijd droeg de patiënt een Virtual Reality-bril die de wijsvinger van de prothetische ledemaat liet zien. Deze combinatie van Virtual Reality met kunstmatig gevoel bracht het gevoel van de prothese naar een ander niveau. Beide patiënten rapporteerden dat het leek alsof de prothetische hand van hun eigen lichaam was.
Hoe voelt het om Alzheimer te hebben? VR laat ’t je ervaren.
Miljoenen mensen leven met Alzheimer. Zorginstellingen en scholen zijn voortdurend op zoek naar manieren om zorgverleners beter op te leiden. De afgelopen jaren is daar een nieuwe aanpak bij gekomen: Virtual Reality. Door een VR-bril op te zetten kunnen zorgverleners en anderen het leven ervaren via de ogen en oren van een persoon met de ziekte van Alzheimer. Hiermee kunnen ze zelfs de gedachten van die persoon horen. In de simulatie moet je door een virtuele supermarkt navigeren, maar de lichten zijn overweldigend en de voedseletiketten wazig. Mensen proberen tegen je te praten – maar met vervormde woorden – en virtuele familieleden geven je gefrustreerde blikken omdat je vakanties en gezichten vergeet. Al met al een heftige gewaarwording!
VR als toekomstige training voor chirurgen
Operaties zijn situaties waarin mogelijk veel stress voorkomt. Voor een chirurg kan de druk van het uitvoeren van een onbekende ingreep worden versterkt door onervarenheid en angst voor fouten. Virtual Reality stelt chirurgen in staat te trainen op een manier die echt aanvoelt, zonder het risico van daadwerkelijke levens op het spel te zetten.
Tegenwoordig kunnen we de anatomische structuren van patiënten perfect in kaart brengen. En da’s heel handig, want chirurgen kunnen vervolgens via Virtual Reality simulators oefenen op deze unieke, anatomisch correcte beelden. Deze technologie is nog niet in ziekenhuizen, maar het komt er wel aan. ImmersiveTouch – een bedrijf uit Chicago dat baanbrekende VR-apparaten voor medische training maakt – heeft al een chirurgisch platform ontwikkeld waarmee pre-operatieve oefeningen op anatomische structuren van patiënten mogelijk zijn.
Hoe VR autistische tieners helpt leren autorijden
Het werd al gebruikt door astronauten, piloten, vrachtwagenchauffeurs en F1 coureurs, maar nu wordt ’t ook ingezet bij tieners met autisme: een virtual reality simulator. Er zijn al een tijdje een aantal standaard rijsimulators beschikbaar, maar geen enkele is zoals de Vanderbilt VR Adaptive Driving Intervention Architecture (VADIA). Het is niet alleen ontworpen om tieners met autisme de basisregels van de weg te leren, maar VADIA verzamelt ook informatie over de unieke manieren waarop deze tieners reageren op rijsituaties. Hierdoor kan het systeem met verschillende moeilijkheidsgraden rijscenario’s aanpassen om gebruikers de training te bieden die ze nodig hebben.
De simulator bestaat uit een (kuip)stoel, stuurwiel en rem- en gaspedalen. Via de Virtual Reality-bril zie je een stad met vier verschillende omgevingen (in het centrum, woonwijken, industrie en bosgebied) – die worden omringd door een snelweg. Het is geprogrammeerd met vier basistypes van stuurscenario’s: draaien, samenvoegen, snelheid en wetten. Snelheidsscenario’s omvatten scenario’s waarbij de bestuurder zijn snelheid moet wijzigen, zoals het binnengaan of verlaten van schoolzones, onderhoudsplaatsen op straat en wijzigingen in de snelheidslimiet. Wetscenario’s omvatten het volgen van verkeersborden, zoals stop en opbrengst.
De software bevat een aantal factoren die kunnen worden gewijzigd om de moeilijkheidsgraad te vergroten of te verkleinen. Het kan de snelheid en agressiviteit aanpassen van de voertuigen die de bestuurder tegenkomt, maar het kan ook de weersomstandigheden aanpassen. Doel is uiteindelijk dat de tieners het leuk vinden om te leren rijden, op een veilige en verantwoorde manier.
Talking about gamification!
