“Waarom ga je niet lekker met een vriendin sporten?” riep mijn moeder toen ik voor de zoveelste keer zuchtte dat ik hardlopen de hel op sportschoenen vind. Mijn moeder rende vroeger marathons, dus ik heb nogal grote voetsporen te volgen. Nu ik via mijn werk aan een soort sportief-worden-en-afvallen-race meedoe, moet ik wel aan de bak. Daarom heb ik een Polar M400 aangeschaft, maar dat is bepaald niet te vergelijken met een vriendin of een activitytracker. Toch moet het straks wel mijn favo sportmaatje worden.
Hoewel het sporthorloge wel kan dienen als activity tracker, is het veel meer dan dat. De belangrijkste reden voor mij om iets verder te kijken dan de Misfit Ray en de Fitbit die ik thuis heb liggen, is dat ik hartslaginformatie nodig heb. Van de sportarts die me in de gaten houdt, moet ik die namelijk op een bepaald niveau houden: gaat ‘ie hoger, dan verbrandt mijn lichaam geen vet.
Dat laatste moet ik juist wel, dus besloot ik maar een van de meest voorkomende en toch nog betaalbare sporthorloges te kopen. Met een mooi aantal van 231 reviews op Bol.com met een score van 4.5 ster leek de Polar mij wel wat. Ik had alleen niet verwacht dat hij zo groot was. Hoewel ik een vrij stevig meisje ben, denken mijn polsen namelijk nog steeds dat ik 16 jaar ben: ze zijn dun. Dat sporthorloge is vrij groot, dus ik voel me alsof ik een enorm ding om heb.
Ik zou hem dan ook alleen omdoen tijdens sporten, en verder links laten liggen. Dat is op zich ook niet erg: die hartmeter ga je ook niet de hele dag dragen. Dus toen ik gisteren voor het eerst ging hardlopen met de Polar om, vergat ik die hartmeter ook voor het gemak. Heel dom natuurlijk, maar ik dacht dat hij het ook wel via de pols kon meten: daar bleek ik een duurder, beter model voor nodig te hebben.
Die hartmeter vergeet ik dus niet meer, maar er is sowieso wel meer werk aan de winkel met die Polar M400. Ik had van tevoren wel snel mijn apparaat geregistreerd op de site en de speciale software gedownload; het instellen van een timer werd me niet heel snel duidelijk. Uiteindelijk had ik drie timers gezet en piepte het horloge elke vijf minuten: geen idee wat ik eraan kon doen.
Dat is typisch weer mijn ongeduldige aard: in plaats van er echt even rustig voor te gaan zitten, download ik even snel het een en ander, verwacht ik een wereld aan wijsheid uit een YouTube-tutorial en houd ik vervolgens dus niet goed genoeg bij hoe en wat. Het is geen makkelijk apparaat, maar de mogelijkheden zijn heel interessant: je kunt met het horloge echt toeleven naar een evenement, hij kan een trainingsschema voor je maken en in het algemeen houdt hij ook je slaap en je verdere dagelijkse activiteit bij als je wil.
Alles wat ik erover lees klinkt super interessant, maar ik moet echt nog leren met dit apparaat om te gaan. Dat is nieuw voor me: de meeste technologie die we tegenwoordig gebruiken, is direct gebruiksklaar en behoeft nagenoeg geen uitleg. Daar moet ik aan wennen! Vandaar dat ik je nu nog niet een volledige review ga geven van de M400: die komt in een later stadium als ik hopelijk in een keer (zonder moeite?) vijf kilometer kan hardlopen.
