Netjes een jurkje aan, pumps; mijn vriendin en ik zaten klaar voor ons concert in het concertgebouw (Summernights at the movies, met Eric Corton, een aanradertje!). Eerst zit het orkest allemaal geluiden door elkaar te maken, waarvan ik denk: had je niet even kunnen stemmen toen wij er allemaal nog niet waren? Maar dat hoort helemaal bij de tradities die nu eenmaal komen kijken bij een klassiek concert. En ik denk dat dat ook meteen het antwoord is op de vraag die ik bovenaan dit blog stel: waarom gebruikt een orkest geen iPads?
iPads in het orkest
Het lijkt namelijk zo stressvol: helemaal losgaan op die viool om vervolgens in een tiende van een seconde zo snel mogelijk je bladzij van je bladmuziek om te slaan om weer verder te kunnen gaan. Ik zou in ieder geval steeds misgrijpen en het stuk helemaal verpesten als ik zo’n artiest was. Het leek mij in ieder geval veel aantrekkelijker om de bladmuziek niet te hoeven omslaan, maar hem op een iPad voor je te hebben en dan of snel via het aanraakscherm, of via een soort pedaaltje op de vloer snel te kunnen omslaan (die bestaan ook echt, via Bluetooth). Veel makkelijker toch?
Ik denk dat de iPad niet wordt gebruikt omdat het niet zo klassiek is. Iedereen is netjes aangekleed alsof ze naar een gala gaan, de zaal ziet eruit alsof hij net is opgeleverd eind jaren 1880 en dan is er ook nog die prachtige muziek die al eeuwen wordt gespeeld. Alles is ouderwets en klassiek, het publiek is ook voornamelijk grijs en half in slaap sukkelend (sorry, het is geen vooroordeel!): het klassieke concert in het Concertgebouw heeft helaas wat ouderwets, en waarschijnlijk wordt er daarom gebruik gemaakt van een oldschool versie van informatie overdragen: via papier.
Ik weet niet of daarvoor regels bestaan in het Concertgebouw voor muzikanten, ik weet wel dat het Concertgebouw vorig jaar een test heeft gedaan met iPads voor de bezoekers. Door middel van de Phenicx-app van TU Delft konden mensen een partituur bekijken die met de muziek meeliep, of animaties bekijken en een soort trivia met muziekkennis bekijken. Meer daarover op DeIngenieur, want ik heb dit verder succesvol lijkende project niet echt gezien tijdens het concert waar ik vorige week was.
Padrucci
Het is toch jammer dat nog maar weinig muzikanten gebruik lijken te maken van iPads. Er zijn apps en bibliotheken te raadplegen met tienduizenden muziekstukken (waaronder Padrucci, een leuke woordspeling op een oude muziekprinter genaamd Petrucci en iPad). Soms zelfs met de originele noten zoals geschreven door de componist, maar dan moet je natuurlijk hopen dat je niet een Beethoven hebt, die zeker later in zijn leven veel moeite kreeg met schrijven door lichamelijke problemen waardoor hij zijn laatste stuk zelfs met zijn mond zou hebben geschreven.
Waarschijnlijk gaan we het wel vaker zien hoor, artiesten die bladmuziek niet meer op een perkamentje meenemen, maar op de iPad. In ieder geval is het Philharmonisch Orkest van Brussel al om. Toch heeft die bladmuziek op papier ook wel iets hoor, het is alleen elke keer zo’n stressmomentje om met de muzikant mee te kijken hoe die zo snel mogelijk de pagina omdraait. Wel een goede manier om wakker te blijven! 😉
