Nou, en toen was er ineens Half-Life: Alyx van Valve. Ik stofte de VR-bril en de controllers af en ging aan de slag. Ik was Alyx Vance die samen met mijn vader Eli de strijd aan ging met de ‘Combine’: een meerdimensionaal rijk. Lang verhaal kort: hoe gaaf is deze VR-game! Maar even alle gekheid op een stokje, dit was echt een game waar ik op zat te wachten voor VR. Er zijn al heel wat games de revue gepasseerd. Tot nu toe vond ik die vaak leuk, maar te simpel of gewoonweg te kort. Half-Life: Alyx is niets van dat alles.
Heel eventjes
Nu is de ene game de ander natuurlijk niet en of je ook deze game leuk gaat vinden hangt natuurlijk af van je eigen voorkeuren en van het platform. Speelde ik op de pc vooral shooters en online, op de Playstation speel ik vooral single-player games en games zoals GTA 5, Horizon Zero Dawn, Assassins Creed, Witcher, Red Dead Redemtpion II en speel ik nog steeds af en toe (het briljante) Fallout 4. Tot daar opeens Half-Life: Alyx op de computer van vriendlief stond. Of ik ook ‘even’ wilde… Natuurlijk wilde ik dat! Heel eventjes, maar dat eventjes werd al snel een uur. Of was het langer?
Nieuwsgierigheid wint
Waren het tot nu toe vooral kortere games die ik speelde in VR, bij deze game kon en wilde ik ook heel graag langer spelen. Dat is even wennen, zeker in het begin, want gamen in VR doet fysiek ook echt iets met je. Wat voor mij even zoeken was, was de juiste manier om te bewegen in de game. Zo is er een modus waarmee je volledig vrij beweegt, maar met die optie werd ik snel ‘misselijk’. Ik koos ervoor iets minder vrij te bewegen, waardoor je je met sprongen verplaatst in de game. Vond ik wel zo prettig, want ik had zo voor mijn gevoel ook iets meer controle over de game zelf. Werd het te spannend, dan kon ik snel bij het monster vandaan springen, in plaats van zelf mijn weg te zoeken. Er zijn overigens ook genoeg luchtige momenten hoor, maar ik ben gewoon niet zo’n held. 😊 Ben gelukkig wel heel erg nieuwsgierig. Nieuwsgierig genoeg om deze game uit te willen spelen, hoe spannend het ook nog zou gaan worden.
Prachtig
Wat deze game ook zo goed maakt is de opbouw in het verhaal en de spanning, maar ook de graphics en de velden zelf. Qua opbouw krijg je voldoende de tijd om te leren omgaan met de besturing, de wapens en je handschoen en de bijbehorende multitool. Stukje bij beetje worden de opdrachten uitdagender en de game spannender. Het is ook te gek om te zien hoe gedetailleerd de velden zijn en hoe mooi alles is ontworpen. Alleen al bij het intro stond ik keer op keer om me heen te kijken. De omgeving is een mix van de ‘gewone’ wereld, in combinatie met futuristisch en buitenaards. Aan het eind terugdenkend aan je eerste encounter met een Headcrap besef je pas hoeveel lastiger de game uiteindelijk is geworden.
Volwassen
Spannend is het dus zeker, maar je begint op een gegeven moment ook wel een ritme te herkennen in de spanning per hoofdstuk, waardoor ik het goed te doen vond. Verhaaltechnisch blijft de game ook interessant. En ook al was dit voor mij de eerste Half-Life game ooit, ik had niet het idee dat ik heel veel informatie miste. Ontwikkelaar Valve beloofde mij zo’n zestien uur aan speelplezier. Maar voorzichtig en onderzoekend als ik ben, haalde ik er zo het dubbele uit. Ik kan alleen maar zeggen: meer van dit, graag! VR-gaming is wat mij betreft eindelijk volwassen geworden.
Voor een impressie, check de Valve website!
