Ouderen hebben vaak geen idee hoe ze technologie moeten gebruiken, maar ze worden wel gedwongen dit wel te doen. Dat is niet helemaal eerlijk. Ontwikkelaars zijn nagenoeg niet in staat om stappen terug te zetten en bij het begin te beginnen als apps worden uitgelegd.
Afgelopen weekend spendeerde ik met mijn 74-jarige oom en ik heb hem ongeveer vijf keer moeten helpen met problemen die inderdaad maar moeilijk op te lossen waren als je niets weet van technologie. Voor ons is technologie zo vanzelfsprekend, dat we vergeten dat andere mensen echt tien stappen terug zitten. Tof dat Instagram aan je uitlegt dat je een post kunt maken en dat je mensen moet volgen, maar ouderen willen weten hoe het überhaupt werkt: ze hebben een soort overkoepelend plaatje nodig voordat ze zich ergens instorten. Een uitleg voor de tutorial, zeg maar.
Ouderen en apps
De overheid van het land waarin mijn oom woont heeft een nieuwe soort DigiD-achtige app uitgegeven. Dan mailen ze dat je de app nu kunt downloaden en dan staan er ook netjes QR-codes in zodat je met je telefoon snel kunt scannen. Echter begint het al met het feit dat er niet staat uitgelegd wat je met zo’n QR-code moet doen en voor welke telefoons het een of het ander is. App Store: dat is een wel heel algemene naam: hoe moet hij weten dat die alleen voor iPhones is? En bij sommige ouderen is het zelfs de vraag: hoe weten ze dat ze geen iPhone hebben?
Mijn oom had er nog een heel ander probleem mee, waar ik nooit over had nagedacht. Hij stelde dat hij de app graag op zijn computer wilde gebruiken. Toen ik recent voor een toeristisch bedrijf werkte dat een app uitgaf hadden we hetzelfde probleem: we schreven dat je de app kon downloaden en gaven links naar de App Store en Play Store, maar vervolgens kreeg de klantenservice de vraag: “Als we de app willen downloaden dan werkt dat niet op PC, kun je ons helpen?” Het is niet gek dat mensen met dit soort vragen komen: we zijn programma’s op de computer ook apps gaan noemen.
Computer versus telefoon
Maar vooral: we zijn zelf zoveel stappen verder dat we denken dat die url’s geven heel dienstverlenend is, terwijl daar eigenlijk veel meer stappen voorzitten. Ik probeerde mijn oom uit te leggen dat zijn overheid een app heeft gemaakt voor op de telefoon, een iPhone of een Android, en dat er waarschijnlijk geen app voor de computer bestaat. Ik zocht het op en wat blijkt: er is wel een website waarmee je hetzelfde kan. Maar ouderen begrijpen dus het verschil niet tussen websites en apps, en het feit dat de ervaring op smartphone vaak heel anders is dan op de computer.
Natuurlijk ligt het niet alleen aan techmakers, maar ook aan ouderen zelf. Die hebben lang niet altijd het geduld en de open mind, laat staan dat ze iets aannemen van hun jongere familieleden. Echter zou het enorm helpen als techontwikkelaars niet alleen naar inclusiviteit kijken in cultuur en het aantal mannen versus vrouwen, maar ook ouderen laat testen voor wie technologie helemaal niet zo vanzelfsprekend komt. We kunnen niet van techmakers verwachten dat zij zelf die vertaling kunnen maken van zoveel stappen terug: maar techmakers hebben wel een verantwoordelijkheid naar ouderen toe om te zorgen dat ze ze raadplegen wanneer ze een app maken. Dat is ook meteen heel fijn voor de jongere generaties die het anders moeten uitleggen aan die soms enorm eigenwijze oudjes.
