Toen ik klein was, waren mijn ouders me af en toe echt kwijt. Dan was ik zonder iets te zeggen naar buiten gegaan en ging ik overal en nergens even spelen. Uiteraard kwam ik altijd wel weer terug, maar al die tijd zaten mijn ouders dus flink in de stress. Die hadden dan al bij de meeste bekende adressen aangebeld, rondjes door de wijk gelopen en stonden dan op het punt om de politie in te lichten. Ik kreeg dan ook vrij snel zo’n kettinkje met naam en telefoonnummer omgehangen. Dat schijnt men tegenwoordig anders te doen: je kind tracken met GPS is nu een ding.
Tracken
De Nederlandse reddingsbrigade had een paar jaar geleden een campagne met SOS-polsbandjes, speciaal voor ouders en kids op het strand. Nul tech, maar wel een simpel idee én een sympathieke actie. Want natuurlijk is het de nachtmerrie van elke ouder om je kind kwijt te raken op het strand, in een woonwinkel, een pretpark of op vakantie. Daar waar vroeger zo’n naamplaatje volstond, kun je nu dus je kind tracken via speciale armbandjes, stickers of sieraden. Ondanks diverse keren negatief in het nieuws, in verband met hackbare varianten, schijnen ze dit jaar niet aan te slepen te zijn, die trackers.
De markt speelt uiteraard handig in op die behoefte van ouders om overal grip op te willen hebben. Want hoe handig is het wel niet om je kind te pas en te onpas te kunnen volgen? Je rust je kind uit met een dergelijk product en volgt ze via de app op je eigen telefoon. Sommige trackers zijn naast het monitoren ook zo in te stellen dat je een seintje krijgt zodra je kind een bepaald gebied verlaat. Klinkt vanuit de ouder allemaal heel logisch en handig.
In het geval van smartwatches om mee te tracken, kun je nog veel meer met een dergelijk horloge dan alleen het tracken. Er zit vaak een stappenteller op, maar ook spelletjes die je kind helpen meer te bewegen. Sommige hebben zelfs ruimte voor een sim-kaart en dan kun je dus ook je kind bellen of kunnen ze jou op die manier bereiken.
Met mate
Eenmaal aangeschaft en geïnstalleerd, kan ik het me goed voorstellen dat het heel verleidelijk is om continu te checken waar je kind is. Nu ben ik geen opvoedkundige en ook geen ouder, maar toch denk ik (als notoire ‘wegloper’) dat de belangrijkste vraag die je je als ouder hierbij zou moet stellen: is dit echt nodig? Is het (altijd maar) tracken van je kind echt nodig en biedt het je ook echt de zekerheid die je zoekt?
Tijdens een drukke en hectische dag aan het strand, kan ik me voorstellen dat het een prettig idee is, zowel voor ouder als kind. Zeker bij kinderen die vaker de neiging hebben om af te dwalen. Maar tijdens ‘gewone’ dagen, in en om het huis… ik vraag me af of die controle hebben als ouder dan wel zo goed is voor het kind. Vraag je ook af waartegen je je kind precies wilt beschermen. Tegen anderen of zichzelf? In het geval van kwaadwillenden; die weten vast ook al wel af van die tracking-producten. Het eerste wat ze een kind zullen afpakken lijkt me. De meeste kinderen verdwalen kortstondig of zijn gewoon de boel aan het ontdekken. Voor al die kids volstaat zo’n ouderwetse SOS-armband of naamplaatje ook prima. Ik en velen met mij, zijn er groot mee geworden.
Kortom, je kind tracken? Als je het al doet, doe het met mate. Nu is dit natuurlijk maar een mening, en misschien zie ik belangrijke voordelen van zo’n tracker over het hoofd of nadelen van zo’n naamplaatje. Deel die dan zeker met mij en de meelezer!
