Het is nu lastig voor te stellen, maar in de jaren ’70 was de Lagere Technische School (LTS) alleen toegankelijk voor mannen. Een ontzettende domper voor Yvonne Koolhaas toentertijd, want zij wist op haar twaalfde al dat ze iets met techniek wilde doen. Als alternatieve route koos ze voor de Mavo met een ‘pretpakket’, maar daarover roept ze: “De techniek heeft me nooit losgelaten. En nog steeds niet trouwens. Ik zit nu midden in de innovaties!”
Een krachtige uitspraak van een bewonderenswaardige vrouw. Misschien typeert dat het doorzettingsvermogen van Yvonne wel. “Rond 1980 begon mijn man met tv’s repareren in onze flat op drie hoog. Toen ik hem hielp tillen met de zware houten tv’s, vroeg ik me af waarom dat zo is. Waarom is de apparatuur zo zwaar en hoe werkt dat dan? Vandaar uit ben ik ook gaan mee repareren. Mijn man leerde me schema’s lezen bijvoorbeeld. Hij heeft de Philips school gedaan en is toen de tv reparatieschool in Kampen gaan doen. Hij kon mij dus ook opleiden in dit alles. Hij zat altijd naast me. Als een echte leermeester.”
Het bedrijfje groeide en groeide en op een gegeven moment konden ze hun eerste pand openen. 90 vierkante meter oppervlakte had dat. Al snel was niet meer ‘de particulier’ hun grootste klant, maar ze werden ook gevraagd om voor importeurs te gaan werken. “Werken met nieuwe toestellen die kapot werden aangeleverd”, zo zegt Yvonne. “Omdat bepaalde modellen zo nieuw waren, was er nog niet veel kennis voor handen. Dat was echt investeren in tijd en kennis. Uiteindelijk kwamen we er altijd wel uit, tenzij bepaalde componenten niet beschikbaar werden gesteld. Als je die onderdelen niet kunt kopen, zijn dat de kaders waar je aan gebonden bent.”
Anno 2016 is er veel veranderd binnen het bedrijf. Zo is Yvonne meer in de rol van opleider gedoken en staat ze aan het hoofd van TVA Servicecenter Almelo. Binnen haar bedrijf werken nu 6 fulltime technische mensen en 40 mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt. “Die werken hier soms een paar uurtjes per week, anderen weer langer. Het belangrijkste is dat ze hier opgeleid worden. We helpen ze met solliciteren of met het zoeken van een nieuwe opleiding. Door ons krijgen ze weer zin in school.”
“Ik sta ook doosjes te vouwen, ik ben absoluut niet altijd de baas. Als er wat aan de hand is, dan trek ik iemand mee naar het kantoor. Dan probeer ik zelfreflectie met ze uit te voeren. Ik word nooit boos. Ik probeer juist te kijken waar het misgaat of waar het beter kan gaan. En ik probeer het dan te begrijpen. Boosheid komt uit onbegrip. Net zoals met jaloezie. Ik wil niet liegen en dat moeten onderhouden. Dat wil ik niet. Liever de waarheid: dan doet het even pijn, maar dan is het wel opgelost. Dingen vallen of staan met de uitleg. We proberen het met elkaar. Ik wil het bij de jongens ophalen wat we moeten doen. Ik heb een visie, maar die is aanpasbaar. Juist ‘vanuit bottom-up denken’ is heel waardevol. Ook met stagiairs. We vragen ze wat TVA beter zou kunnen doen. Die feedback is zo waardevol. Reparatiemethoden of gereedschappen. We moeten veel repareren op locatie, als de tools dan handig in de auto liggen, dan scheelt dat heel veel tijd.”
“We zitten hier nu 35 jaar in Almelo; de scholen en sociale werkplaats kennen ons inmiddels erg goed. We vangen hier vaak stagiairs op die elders problemen hadden. TVA zegt eigenlijk nooit nee. We signaleren dingen die school soms niet ziet. Anorexia. Het zijn ook altijd wel dingen die bij me binnenkomen. Het mag nooit gaan om geldmakerij. Ik besta liever op het randje van, om mensen de mogelijkheid te kunnen geven, dan dat ik er zelf rijk van word.”
Dat het niet altijd makkelijk was, blijkt als Yvonne vertelt over een compagnon die er met twee derde van alle klussen vandoor ging. Van de één op de andere dag was hun grootste inkomen verdwenen. “Het makkelijkste was om het faillissement aan te vragen. Toch heb ik gekozen om te vechten. Financieel gezien heb ik er alles in gestopt en de gemeente gaf bijstand. Wij zijn er nog en dat is dankzij de gunfactor. Ik heb heel veel te danken aan het personeel dat trouw bleef. Inmiddels kunnen we zeggen dat het weer goed gaat met het bedrijf.”
Qua werkzaamheden is TVA een nieuwe weg ingeslagen. “We hebben voor de toekomst geprobeerd om het bedrijf goed neer te zetten, zodat het niet omgegooid kan worden. We focussen ons nu op verschillende segmenten, terwijl we ons vroeger vooral op televisies richtten. Nu doen we ook domotica, smartphones en tablets. We repareren niet alleen, we doen ook onderhoud en de ‘bulk’ hebben we ook verder opgepakt, omdat het milieu-aspect zo belangrijk is.” Het reviseren doen ze nu inmiddels tien jaar en heeft ervoor gezorgd dat 83% van de apparaten niet hoeft worden weggegooid. Een knappe prestatie!
Neem een kijkje op hun website voor meer informatie over reparatie-, service- en revisiebedrijf TVA Almelo.
Dit interview verscheen in de terugkerende reeks van ‘TechGirl van de Maand’ (powered by Uneto-Vni). Uneto-Vni onderstreept het belang van vrouwen in de technische sector, vandaar dat wij de komende weken vier van hun leden hier in het zonnetje zetten. Vind jij dat Yvonne dé TechGirl van november 2016 moet worden? Stem vanaf 28 november op haar! Ze maakt dan kans op een groot prijzenpakket met allerlei toffe gadgets. Give her all your support!
