Hij startte ooit AndroidWorld op, maar inmiddels is hij een ware techduizendpoot. Dimitry DIM Vleugel is een aanrader om te volgen op social media, omdat hij altijd droge verhalen deelt én nog wel eens een interessante telefoonpresentatie bezoekt. Maar, ervaart hij zelf druk van social media? En wanneer zat hij er als techjournalist nou echt helemaal naast? Hij deelt met ons zijn mannelijke kijk op tech.
Je bent een druk man, wat doe je zoal?
“Ik ben voor een groot gedeelte bezig met AndroidWorld. Ik ben daar vooral strategisch bezig op de achtergrond, dus met nadenken waar we over een paar jaar staan. Daarnaast word ik ook wel eens gevraagd voor klussen in de PR en/of marketing.“
Je bent AndroidWorld ooit begonnen, hoe kwam dat zo?
“In 2008 kwam het nieuws naar buiten dat Google met een eigen besturingssysteem zou komen, als een soort antwoord op Apple. Ik was wel altijd geïnteresseerd in het internet en ik gaf veel geld uit aan een mobiele telefoon, dat vond ik gewoon leuk. Ik had verder geen technische achtergrond, maar ik wist dat ik iets beter kon onthouden als ik het opschreef. Dus besloot ik alles te combineren: nieuws over Google’s Android schrijven en daar leerde ik dan ook meteen van. Toen kwam ik Ruud Caris online tegen die net de domeinnaam AndroidWorld had geregistreerd, ik had een paar posts geschreven en gemaild en de rest is geschiedenis.“
Wat fascineert je zo aan telefoons?
“Ik vind de magie van het contact maken mooi. Initieel kon je alleen bellen. Ik kom uit een boerendorp, maar ik was de eerste met een draadloze telefoon in huis, zoals je dat zag bij Dallas en Dynasty. Maar een smartphone gaat verder: je kunt overal contact maken en zo’n ding inzetten om beter, makkelijker en slimmer te leven. De impact op mensen vind ik ook mooi. Ik ben niet heel technisch, mijn interesse zit in: Hoe gebruiken de mensen Android en de toestellen en waarom kiezen voor een bepaald merk? Steeds meer mensen begonnen er destijds de voordelen van in te zien, het groeide heel hard en nu heeft iedereen het. Nu is de vraag: waarom kies je voor Samsung of Huawei? Wat hebben mensen nou echt nodig? Alles buiten het technische om vind ik superinteressant.“
Er kan zoveel met een telefoon, vind je het te veel?
“Mijn grote interesse zijn messengers. Ik vind de magie van een WhatsApp of WeChat echt te gek, omdat het een nieuwe vorm van communiceren is. Ik weet nog goed dat ik het eerste smsje kreeg van een vriend van mij: ik zag ineens een berichtje in mijn scherm. “Hey, er gaat iets niet goed met mijn smartphone. Briljant! WhatsApp is de grootste maar zeker niet de beste. Ik ben wel onder de indruk van WeChat en Telegram, meer mogelijkheden voor de gebruiker en voor bedrijven. Dat laatste vind ik belangrijk, dat ook bedrijven de kans krijgen.
Wel onder voorwaarde dat de gebruiker altijd 100% controle heeft over wat hij of zij ziet, leest of deelt. Al dat fotografiegedoe vind ik tot op zekere hoogte onzin: we hebben dat allemaal niet nodig. Dat jij straks 24 keer kan inzoomen op de kerktoren is leuk, maar je moet kijken: hoe vaak gebruik ik dat? Een camera gebruik je vaak, maar een goede foto maak je niet met een goede camera, dat doet iemand die weet hoe je een goede foto moet maken.”
Oke, wat zou jij dan doen als jij telefoonmaker was?
“Ik zou kijken naar design. Als je alle toestellen naast elkaar legt: het is 1 pot nat, heel moeilijk. Het gaat door buigbare schermen wel veranderen, want als je hem van boven naar beneden kan buigen, dan ook van links naar rechts. En dan kun je er ook armbanden en halsbanden van maken. Iets anders is de accu. Die ontwikkeling heeft echt stilgestaan. We vinden het prima als onze telefoon het een dag volhoudt, maar waarom houdt hij het niet een week vol? Ik denk dat de smartphone voer 10 jaar niet meer een smartphone is. Je hebt een persoonlijke hub bij je en je kunt projecteren of informatie ophalen op een andere manier.“
Je bent een bekend techredacteur, heb je er wel eens helemaal naast gezeten?
“Ik heb geen schaamte. Ik zag op televisie in 2006 dat de eerste mobieltjes met camera’s in Japan kwamen. Dan zag je beelden van Japanse meisjes die met zo’n fliptelefoon foto’s maakten. Ik dacht: wtf is dit, een fototoestel op je telefoon? Die foto’s waren destijds gruwelijk slecht van kwaliteit. Ik dacht toen nog op een heel andere manier en had het dus helemaal mis. Maar ja, het is ook de tijdsgeest: we liepen toen nog met Nokia’s rond.“
Over welke technologie ben je heel enthousiast?
“Mijn huis staat vol met Google Assistant: ik heb vier Google Assistant-speakers. We raken bijna geen lichtknopjes meer aan. Ik vind dat mooi. Kijk ook naar de implementaties in de gezondheidszorg. Mensen kunnen langer thuiswonen, omdat ze niet meer op hoeven te staan. Door technologie en onze smartphones kun je mensen beter in de gaten houden, zonder dat je bij ze hoeft te zijn. Tegelijkertijd kan bijvoorbeeld de thuishulp zichzelf binnenlaten door een smartlock te gebruiken.
Het is fascinerend hoe mobiliteit verandert. Ik ben daarnaast te spreken over Felyx, een bedrijf met elektrische scooters in Rotterdam. We verplaatsen onszelf steeds stiller en schoner. Alleen moeten die elektrische scooters eerst gereguleerd worden en dan toegestaan. Felyx werkt zo makkelijk: je klikt op je smartphone en je kunt hem alleen in een specifieke zone terugzetten. Iedereen in Rotterdam gebruikt ze, ze staan bijna nooit stil. Ze zijn echter wel heel stil en ze doen het altijd. Het wordt zelfs afgerekend via iDeal.“
Oke, iets heel anders: vrouwen in de tech, vind je dat er een quotum moet zijn?
“Wat mij betreft geldt die discussie voor vrouwen in het algemeen. Voor mij is iedereen altijd gelijk geweest, maar ik besef wel dat we veel dingen normaal hebben gevonden die misschien niet helemaal normaal zijn. Dat ligt ook aan mijn opvoeding: mijn moeder was huismoeder en was altijd thuis. Dat was fantastisch, dat je dan thuiskwam van school en dan zat je moeder klaar met een kop thee.
Zeker op leeftijden dat kinderen heel beïnvloedbaar zijn is het belangrijk dat er dan een ouder is, of het nou een mannetje of een vrouwtje is. Door mijn eigen ervaringen vind je het wel normaler dat vrouwen thuiszitten. Mijn vader ging werken en mijn moeder zorgde dat alles liep thuis. Ik vind het vrouwenquotum een belediging naar vrouwen. We zeggen tegen ze: jij mag, want dat moet. Hoe voel je je dan als vrouw?
Iedereen verdient een gelijke behandeling, maar dan moet je iemand dus geen voorrang geven. Tegelijkertijd moeten we ze nu juist voorrang geven om de achterstand in te halen en de normalisatie in te zetten. Ik ondersteun het, maar ik hoop wel dat we dit zo snel mogelijk vergeten en dat het normaal wordt.“
Tot slot: voel jij druk van social media?
“Ik voel geen druk. Wel observeer ik wat andere mensen doen en als ik iets irritant vind dan probeer ik het niet te doen. Het lukt niet altijd hoor. Als ik niet lekker in mijn vel zit, dan zal ik het bijvoorbeeld niet op social media plaatsen. Maar, als ik ineens niets of minder op social media zet, dan gaan mensen er toch naar vragen. Ik denk dat mensen zich ook meer bewust moeten zijn dat zij hun netwerk maken. Als je zegt dat je Twitter niet meer leuk vindt, dan is dat aan jou. Waarom zou je je leven laten vergallen door mensen waar je het niet mee eens bent?“
