“Waarom gaan vrouwen die juist wat minder gaan werken om zich op andere dingen te richten, in veel gevallen alsnog werk doen op hun vrije dag? Je baas betaalt je er niet voor hoor!” zegt Neelie Kroes. Op de dag voor International Women’s Day mochten we aanschuiven aan het Women in Entrepreneurship Breakfast van Salesforce. Daarbij waren een heleboel inspirerende vrouwen aanwezig, waaronder Christina Moreno (CEO She Matters), Marian Spier (TEDx Amsterdam Women), Peninah Musyimi (Safe Spaces Nairobi) en dus Neelie Kroes.
Ditmaal stond de bijeenkomst niet in het teken van hoe vrouwen elkaar kunnen versterken, hoewel dat uiteraard wel tersprake kwam. Het ging ditmaal vooral over het lef en de zelfverzekerdheid hebben om zelf iets te zeggen of op te starten. Neelie Kroes herinnerde zich met een vrouw te spreken van bijna 100 jaar oud, die in Rome woonde en pas twintig jaar echt was gaan doen wat ze wilde. Haar man vond het maar niets dat de vrouw zo graag wilde reizen en boeken wilde schrijven. Dus toen hij op 73-jarige leeftijd overleed, was het voor de vrouw “d-day”. De dag waarop zij pas echt durfde te doen wat ze altijd al wilde: reizen en schrijven. Inmiddels heeft ze al meerdere boeken op haar naam staan.
We onderschatten onszelf
Nu kunnen we bij zo’n verhaal allemaal denken: “wat zielig, dit overkomt mij niet, dit is toch niet meer de jaren 50?” Toch zijn er vandaag de dag alsnog genoeg excuzen te verzinnen om maar niet die grote sprong in het diepe te maken. Vaak hebben die excuzen te maken met angst en onzekerheid. We onderschatten onszelf te vaak. Volgens Neelie denken mannen bij een vacature vaak dat ze 120 procent kunnen, terwijl vrouwen vaak denken dat ze maar 60% kunnen van wat de vacature vraagt. Het zijn allemaal belemmeringen, die helemaal niet nodig zijn.
Neelie bleef vooral hameren op het feit dat de tijd niet aan onze zijde staat. “Je kunt altijd blijven zeggen: morgen, of over een jaar, maar het gaat om vandaag.” Peninah Musyimi van Safe Spaces Nairobi voegt daaraan toe: “Als je een kans krijgt, dan moet je hem grijpen. En doe iets waar je doodsbang van wordt, want dan weet je dat je er hard voor moet vechten, maar ook dat je er het allermeeste uit zal halen.” Musyimi kan het weten: ze groeide op in de sloppewijken van Nairobi, waar haar gezin (en vele buren om hen heen) het vaak dagenlang zonder eten moesten stellen.
“Maar ja,” zo vertelde ze toen ze bij ons aan tafel aanschoof (het was immers een ontbijtsessie), “als je honger hebt, dan ga je op zoek naar manieren om aan geld te komen voor eten. Geld verdienen is vaak alleen aan de mannen: jongens mogen naar school, meisjes niet. Hierdoor ben je als vrouw vaak afhankelijk van je man om te werken en met geld thuis te komen. Dat begreep ik nooit goed: ik wilde mijn eigen eten kunnen organiseren.” Na lang tegen heilige huisjes schoppen is het Musyimi gelukt: ze was de eerste vrouw daar die naar school en zelfs de universiteit ging. Nu maakt ze zich hard voor andere vrouwen met ambitie.
Het moge duidelijk zijn dat handelen uit honger en onrecht wel iets anders is dan waar we in het Westen voornamelijk tegenaan lopen, maar uiteindelijk zijn de hordes die Musyimi moest nemen een soort vergrote versie van de beren die we vaak op de weg zien. Als een vrouw zoveel teweeg kan brengen in haar eentje: wat als er steeds meer mensen opstaan en echt serieus hun dromen gaan najagen?
Iedereen kampt met datzelfde probleem
Wat tijdens het ontbijt duidelijk werd, dat is dat veel vrouwen rolmodellen missen of mentors. Of je nu journalist bent, PR-medewerker of vrouw in een tech-bedrijf: iedereen kampt uiteindelijk met datzelfde probleem. Als je iemand hebt om jezelf mee te vergelijken, of iemand die je tijdens je carrière hier en daar van advies kan voorzien omdat zij het al heeft meegemaakt, dan was het veel minder moeilijk om bepaalde stappen te zetten. Ik vond het heel fijn om met zoveel ambitieuze, gedreven vrouwen in een ruimte te zijn en ik neem hun verhalen dan ook ter harte. Zo waren die vrouwen toch allemaal even mentors en rolmodellen. Hopelijk gaan ze daar gewoon mee door.
