Ik houd mezelf vaak voor dat ik best een paar daagjes zonder technologie kan. Ach, wat is nou een paar daagjes zonder telefoon? Wie heeft er nou altijd een laptop nodig? Ja… Ik bewees mezelf het tegendeel afgelopen week. Alles zat tegen op tech-gebied, en dat is allesbehalve handig zo voor de feestdagen. Ik vermoed dat veel mensen mijn verhaal beschouwen als een modern horrorverhaal.
Oplader
Okay, hier ging het dus al mis. Ik liet mijn oplader ergens achter, en kwam daar pas achter toen het al te laat was. Tegenwoordig lijkt dat al niet meer het einde van de wereld, omdat er zat anderen zijn die wel een oplader te leen hebben. Totdat je aan iemand een USB c-kabel vraagt. Die dingen zijn kennelijk erg zeldzaam.
Ik besloot een USB c-kabel online te bestellen, aangezien ik tot tijden doorwerk dat hier in de buurt geen winkels meer open zijn. Daarnaast had ik nog een cadeaubon voor bol.com. Prima. Zo gezegd zo gedaan. Kabel besteld, uitgerekend dat ik nog drie dagen kon met de 50% batterij die ik nog had. Blij kwam ik woensdag weer thuis, want ik wist dat mijn kabel er zou zijn als ik thuis zou komen. Dat was maar goed ook, aangezien ik nog zo’n 8% batterij overhad. En toen trok ik de brievenbus los… en er was geen kabel. Okaaaay. Ik zal niet vertellen hoe ik reageerde. Sorry dat ik je van de stoel gooide, kat.
Een beetje bedaard besloot ik dat ik gewoon geduld moest hebben. Er zat niks anders op. En toen stuurde bol.com me nog een mail: dat ze me veel plezier toewensten met mijn bestelling, aangezien die vandaag aangekomen moest zijn… Ja, bedankt voor de trap na.
Internet
Ach, een paar dagen zonder appen lukt me wel. Alleen soms wil je toch graag even internetten. Even het nieuws lezen, Netflixen, werken; je hebt er toch echt internet voor nodig. Maar uitgerekend deze week besloot mijn laptop dat ‘ie onze nieuwe router niet zo leuk vond. Er was geen verbinding mogelijk. En wél op alle andere devices, van onder andere mijn ouders. Hadden al mijn gadgets besloten om een gezamenlijke staking te organiseren deze week?
Oplossing
Na een week zit ik toch weer op de bank met een laptop en een opgeladen telefoon. De oplossing? Die was eigenlijk best simpel. Ik zat chagrijnig met een collega aan tafel en luchtte mijn hart. Vervolgens pakte hij zijn telefoon en zei: oh, bedoel je deze ingang? Verdorie, had ik dat niet vijf dagen eerder kunnen vragen… Nou, goed. De dag erna zat de kabel in mijn postbus, een paar dagen te laat. De post was één en al chaos geweest door de feestdagen. Een dag later zou ik mijn eigen oplader alweer terug hebben.
Het internet? Dat bleek ook vrij makkelijk op te lossen. Mijn nieuwe router had verschillende bandbreedtes, en daar was mijn laptop kennelijk niet goed op afgestemd. Een duik in de instellingen, en het probleem was opgelost.
Conclusie
Sja, het was geen pretje om mijn telefoon te moeten zien doodbloeden. Je vraagt je telkens af of je telefoon de volgende dag nog zou halen. Klinkt dramatisch, maar mijn telefoon is best belangrijk voor me. Het is mijn agenda, mijn camera, mijn wekker; ik doe er bijna alles mee. En mijn laptop kon dit dus ook niet overnemen. Op het einde van de week was ik eigenlijk best wel ‘zen’. Het liet me wel inzien dat ik best wat minder gebruik zou kunnen maken van mijn telefoon. Dus, een (niet zo vrijwillige) digitale detox? Dat is best een goed idee!
