Nadat de Huawei P30 Pro gisteren is aangekondigd, zijn we er al anderhalve dag flink mee aan het experimenteren. Kan hij veel meer dan bijvoorbeeld de P20 Pro of de Mate 20 Pro? Hoe zit dat met die extreme inzoomfunctie waardoor je dingen wel 50 keer dichterbij kunt halen? Je ziet onze eerste foto’s en je leest onze eerste bevindingen in deze hands-on.
Na een half jaar te hebben rondgelopen met de Mate 20 Pro, kreeg ik gisteren de P30 Pro in handen. Blij dat ik niet de zwarte variant kreeg, maar die met de kleur Breathing Crystal, zoals ik al liet zien op de foto in het aankondigingsartikel. Ik was echter nog blijer dat er alvast een plastic hoesje in het doosje zat: die gladde glazen telefoons willen namelijk nog weleens van tafels, banken en andere meubels glijden. De oorlogswonden van mijn Mate 20 Pro laten dat wel zien…
Veilig
Dus met een wat veiliger gevoel ging ik op pad met P30 Pro. Het is een telefoon die geweldige foto’s moet kunnen schieten dankzij drie camera’s op de achterkant (waarvan de hoogste 40 MP). Er wordt bovendien een lange batterijduur beloofd en er zit geen apart oorspeakers in de telefoon: het geluid moet via akoestiek in het glas doorklinken. Het design lijkt veel op dat van Mate 20 Pro, al zie je een verschil door die missende speaker, zitten de camera’s op een andere plek, mist het notificatielichtje en is de telefoon net even groter en breder.
Wederom zet Huawei in op fotografie, al was ik ook wel benieuwd om die duale videocamera te proberen, die zowel een ingezoomde versie als een normale versie van het beeld laat zien. Dat laatste lukte helaas niet: na een tijdje speuren in de instellingen bleek dat deze waarschijnlijk over een paar maanden komt met een update.
Dan maar de focus vooral leggen op fotografie, want in de uiteindelijke review kan ik dan beter duiken in bijvoorbeeld batterijduur en gebruiksgemak. ‘s Avonds op een boot op de Seine konden we kijken hoe de telefoon omgaat met het donker. Dat doet hij goed. Misschien wel iets te goed: je kunt de ISO (lichtdoorlating) zo hoog zetten dat het net lijkt alsof je foto’s bij daglicht zijn genomen. Gelukkig kun je het ook allemaal wat rustiger aandoen. Met de juiste instellingen kun je zo mooie plaatjes schieten van een van de vele bruggen in de stad van de liefde.
Inzoomen
De dag na de boottocht zijn we op fotografie-experience gegaan, die door Huawei werd georganiseerd. We gingen met een groep naar onder andere het dakterras van Ristorante National, waar je net over de stad kon heenkijken. Zo zie je op de onderstaande foto’s hoe goed de inzoomfunctie werkt: de ene foto is gewoon en daarna zie je een vergroting van tien keer. Zie je hoe je dan ineens de kat prima kunt spotten? Je kunt ook inzoomen tot vijftig keer, alleen is het dan wel een uitdaging om je handen stil genoeg te houden om ook echt datgeen te schieten dat je voor ogen hebt.
Na het dakterras zijn we naar het atelier van beeldhouwer Constantin Brancusi gegaan naast Centre Pompidou, een plek om even wat te rommelen met de diafragma-modus. Deze modus haalt de objecten waar je op tikt naar voren om de rest uit te blurren. Misschien komt het omdat ik de kunstmatige intellgentie had aanstaan, maar het lukte niet altijd even goed om echt een mooie diafragma-foto te maken: soms zie je dat er software achter zit die de boel dan net niet helemaal juist uitblurt. Heb echter een beetje meer geduld, dan kun je alsnog een mooie kiek schieten met daarin een object dat meer naar voren komt.
Daarna werd het tijd om de supermacrostand eens onder de loep te nemen. Deze werd geïntroduceerd bij de Mate 20 Pro en die heb ik al veelvuldig gebruikt. Waar echter de Mate 20 Pro vaak al snel overgaat tot die supermacrostand, had de P30 vaak wat meer tijd nodig om zich te beseffen dat ik zijn camera niet zomaar half in een bloem duwde: ik wilde macroën. Het is soms een uitdaging om het voor elkaar te krijgen. Dat is op zich geen ramp, maar ik had gehoopt dat er ook nog een andere supermacro-mogelijkheid zou zijn verbeterd: mijn probleem met die stand is namelijk dat het beeld er vaak heel flets van wordt en dat is zonde. Zeker omdat ik altijd graag bloemen van heel dichtbij fotografeer.
Jardin du Palais Royal
Vervolgens zijn we doorgereden naar de Jardin du Palais Royal. Het is een prachtige tuin middenin de stad, waar bovendien allemaal bankjes staan met poëtische zinnen en levensadviezen. Daar wilde ik wat meer halen uit mijn favoriete optie van de telefoon: breedbeeld. Ook dat kan de Huawei Mate 20 Pro al en ik gebruik die stand zeer regelmatig. Het is ideaal om een krappe hotelkamer toch goed op de kiek te zetten, of om een object waar je eigenlijk iets te dichtbij staat om het er helemaal op te zetten, toch nog volledig op de foto te krijgen. Pas daarbij wel op, want soms vervormt hij de gedeeltes in de hoekjes weleens. Toch is daarover verder niets te klagen: het ziet er geweldig uit. Kijk maar:
Als laatst deden we een basketbalveld aan. Dat klinkt een beetje willekeurig, maar dit is er eentje met geweldige roze-paarse schilderingen op de muren en grond. Het was er een gezellige drukte van mensen, ballen en herrie, maar voor mij was het vooral het perfecte moment om te zien of de telefoon bewegend beeld echt zo goed kan vastleggen. In de presentatie werd een voorbeeld gegeven met een surfer, waarvan ik dacht: hoe leg je zo’n pijlsnelle actie vast? Daar hoefde ik weinig moeite voor te doen: na een paar kiekjes had ik al een basketbal die het net in vloog vlak voor het moment supreme perfect gekiekt.
Inmiddels ben ik weer terug in Amsterdam en jeuken mijn handen om het toestel op veel meer te gaan testen dan de fotografie alleen. Want tot nu toe zie ik, behalve de zoomfunctie en de nog heftigere lichtdoorlating, nog weinig echt grote verschillen met Mate 20 Pro. Hoe doet hij het in het dagelijkse leven? Is de vingerafdrukscanner bijvoorbeeld net zo goed? Hoe zit het met het geluid nu er niet langer een oorspeaker in de telefoon zit? Ik ga op onderzoek uit en kom over een paar weken bij je terug in onze volledige review van de Huawei P30 Pro.
