Bij wijze van uitzondering, pak ik af en toe de trein. Niet dat er echt een station is in mijn buurt, maar ach, het is nou eenmaal beter voor het milieu en het scheelt stress om in hartje Amsterdam/Utrecht/vul-druk-stadscentrum-in te parkeren. Ik checkte mijn vertrektijd en zag dat ik ook een online treinkaartje kopen kon. Hoppa: weer een boom gespaard en het is easy. Dacht ik. Want helemaal vlekkeloos verliep mijn reis vervolgens niet.
Inchecken hoeft dus niet?
Okay, ik liep station Heino op, met de QR-code op mijn smartphone. Station Heino heeft geen toegangspoortjes, alleen een incheckpaal. Dus ik houd die code tegen de paal aan… gebeurt er niks… Ai, ai, ai. Van zulke dingen word ik zenuwachtig. Scherm-helderheid omhoog gegooid: weer geen gunstig resultaat. Als heilig boontje heb ik toen maar een papieren kaartje voor Heino – Zwolle gekocht, om het daar maar weer verder te vragen.
Station Zwolle
Op station Zwolle zag ik een meneer in een geel hesje tegen een wand geleund staan. Hij leek me wel iemand die daar werkte, en om meer instructies te vragen, benaderde ik hem voor wat tips.
Vervolgens kreeg ik een preek van deze meneer. Ik moest beter lezen. Het stond volgens hem op het ticket dat het alleen geldig is als je deze print…
Dat de ticket-paal mijn e-ticket niet scande: “Zo’n online kaartje is alleen om poortjes mee te openen, voor de rest heb je al betaald. Bovendien is je e-ticket niet geldig, dat is ‘ie alleen als je hem print of vanuit de NS app laat zien”.
Dat ik niet wist dat ik het e-ticket had moeten printen, was volgens hem nogal dom: “Het staat gewoon op je e-ticket hoor.” –het klopt, het staat rechtsonder op het ticket vermeld, maar daar had ik dus overheen gelezen–
Dat ik geen printer bij de hand had, dat was geen argument: “Dan zet je toch de NS app op je telefoon?”.
Dat ik misschien niet veel ruimte op mijn telefoon had, en ook maar één of twee keer per jaar met de trein reis. dat waren ook geen argumenten: “Want dat was toch maar zeer weinig moeite?”.
Dat ik vervolgens vroeg of het dan nu nog mogelijk was om mijn e-ticket naar de NS app te transformeren, kreeg als antwoord: “Nee, dat kan niet”.
Toen ik ten slotte vroeg of ik dan helemaal een nieuw ticket moest kopen a €35, nog wat, werd dat tegengesproken: “Nee, laat dat maar zitten. Gok er maar gewoon op dat je een vriendelijke conducteur treft, die je wil matsen. Want ja, eigenlijk hoor je hier een boete voor te ontvangen.”
Hij bleef nog wat raaskallen over dat ‘niemand tegenwoordig leest’. En hoe vaak hij mensen een perron moet wijzen, terwijl het er staat. En dat hij er zo moe van werd. Om eerlijk te zijn, werd ik nogal moe van deze meneer.
Online treinkaartje kopen is een beetje wazig
Je had gehoopt dat ik al klaar zou zijn met mijn verhaal, maar de gifbeker is nog niet leeg. Het wordt wel interessanter kan ik je vertellen.
Ik had namelijk een retourtje Heino – Almere gekocht. Maar ik zou weer worden opgehaald uit Ommen. Oeps. Het stukje Zwolle – Ommen ontbrak dus nog in mijn verzameling. Maar het was direct een aanleiding om te kijken of ik nou echt niet goed gelezen had. Dus ik weer een online treinkaartje kopen:
- Je gaat naar NS.nl en vult de route in die je wilt afleggen
- Je kiest voor e-ticket kopen (Yay, dat bespaart ook nog een euro!)
- Je vult in hoeveel tickets/retour of niet/je initialen/ en gaat naar het afrekenen
- Bij het betalen wordt gevraagd 4 documenten aan voorwaarden te accepteren. Wie doet dat?!Maar goed, wat lees ik daar in de Voorwaarden E-ticket en Mobiel ticket? In punten 2.3 en 2.4 staat dat je dus wel degelijk een online e-ticket mag gebruiken! Punt 2.4 nog eens uitgelicht: Op dit moment (maart 2019) zijn de E-tickets die ook geldig zijn in bus, tram of metro alléén geldig als ze geprint zijn. En dit geldt dus niet voor de trein.
Ook vervelend
Na de betaling kom je op een scherm uit om je e-ticket te downloaden. Je krijgt twee buttons gepresenteerd: ‘in NS-app’ of ‘PDF’. Ik kies dus voor het tweede, omdat ik geen NS app heb (en ook niet wil, come on!). De PDF verschijnt vrijwel direct in beeld. Ja, daar staat inderdaad op dat je het e-ticket moet printen, maar onderweg heb ik dus geen printer bij de hand. Ik besluit ‘Terug te gaan naar vorige venster’. Met als conclusie dat er geen mogelijkheid meer wordt geboden om het e-ticket te downloaden. Eenmaal gekozen, moet je bij jouw keuze blijven. Tja…
Conclusie
De website vind ik wél gebruiksvriendelijk. En met een kleine UX-wijziging kan de NS het betaal-/downloadproces veel duidelijker maken: naast die fantastische gele knop ‘Koop kaartje’, moet niet alleen iets over die ene euro korting staan, maar ook dat je een e-ticket moet printen. Of in de NS app moet zetten.
De voorwaarden zouden overigens gelijk moeten zijn aan de tekst op het e-ticket zelf. En aan de tekst die meneer-geel-hesje uitkraamt.
