Apple Air Tag
Source: apple.com

Altijd weten waar je kind is? AirTag hem of haar

Het zal je vast niet zijn ontgaan: De Apple AirTag is geïntroduceerd. Het gaat om een soort sleutelhanger die van dezelfde tech is voorzien als ‘Find my iPhone’, die zorgt dat je hem kunt terugvinden. Kortom, je hangt hem aan je sleutelbos, en je hoeft niet vijf uur je huis rond te zoeken naar je sleutels, je hebt ze binnen een mum van tijd gevonden. Daar moeten meer toepassingen voor zijn, toch? Wat dacht je van: je kinderen! Stop een AirTag in de broekzak van je kleintje en je weet altijd waar hij of zij is.

First things first: Apple heeft AirTags niet gemaakt om kinderen te tracken. Het zet de opsporingsapparaatjes niet in de markt als een manier om altijd de locatie van je kinderen te weten. Toch hoor ik hier en daar wel ouders die overwegen de tech hiervoor in te zetten. Hoewel het ongetwijfeld heel handig is om deze AirTags te gebruiken om spullen op te sporen, zet ik er mijn vraagtekens bij of dat ook voor mensen geldt.

Je kind AirTaggen

Veel kinderen hebben een iPad, die net als de AirTag werkt via ‘Zoek mijn’. Voorstanders van het tracken van kinderen zullen dan ook bij het bovenstaande plan denken: prima, ik kan mijn kind immers nu ook al volgen door ‘Zoek mijn’ te gebruiken voor de iPad. Echter zit daar wat mij betreft wel een groot verschil in: de iPad heeft niet als enige doel om iemand op te snorren. Bovendien is een iPad niet altijd op je lichaam te vinden, terwijl dat dan voor de AirTag eventueel wel zou gelden.

Ook kun je je afvragen in hoeverre een kind begrijpt wat privacy is. In een wereld waarin een kind al vanaf de 3D-pretecho met zijn gezicht op Facebook staat, kun je sowieso discussies hebben over of privacy nog wel bestaat, maar hoe communiceer je aan een drie-jarige dat mama altijd weet waar hij is, zolang hij die sleutelhanger maar in zijn broekzak houdt? Een kind kan daar moeilijk beslissingen over nemen op die leeftijd, terwijl dat bijvoorbeeld vijf jaar later heel anders kan liggen.

Te veel verantwoordelijkheid

Wat ik daarnaast ook niet het beste idee vindt van het AirTaggen van je kinders, is dat de kans bestaat dat kinderen hierdoor eerder aan hun lot worden overgelaten. Stel: je kind is een jaar of 8 en zou vanaf jouw wijk de bus nemen naar oma. Kind redt de bus net niet en de bus rijdt weg. Het kind besluit dat het dan maar gaat lopen naar oma. Echter ziet oma ondertussen de bus aankomen, zonder kindlief. Nu kan oma dan moeders bellen en die kan via die AirTag zien waar het nog smartphoneloze kind is. Maar daardoor laat je misschien eerder je kind alleen of laat je het zelfstandig dingen doen, terwijl het daar misschien nog niet helemaal klaar voor is. Zo’n tracker is in dat opzicht toch ook een beetje schijnveiligheid.

“Maar de tijden zijn veranderd, ik wil mijn kind kunnen tracken mocht het ontvoerd worden, dus alleen in noodgevallen.” Ik weet het niet, maar als ik ontvoerder was, zou ik er inmiddels wel vanuit gaan dat zo’n kind een iPhone heeft of iets dergelijks. Ik zou even fouilleren en de boel in de bosjes gooien als ik het kind wilde kidnappen (memo aan bezorgde ouders: geen zorgen, ik wil geen kinderen, laat staan dat ik die van anderen wil kidnappen). Kortom, zo’n AirTag klinkt wel slim om aan je kinderen mee te geven, maar volgens mij creëer je wat dat betreft een vreemde schijnveiligheid én is de kans groter dat je het kind minder vaak begeleidt in wat hij of zij doet, terwijl dat in sommige gevallen heel belangrijk is. 

Zeen is a next generation WordPress theme. It’s powerful, beautifully designed and comes with everything you need to engage your visitors and increase conversions.